دوشنبه, ۱۴ اسفند ۱۳۹۶، ۰۳:۰۶ ب.ظ
توجّه امام مهدى(علیه السلام) به شیعیان خویش
إِنّا غَیْرُ مُهْمِلینَ لِمُراعاتِکُمْ، وَ لا ناسینَ لِذِکْرِکُمْ، وَ لَوْ لا ذلِکَ لَنَزَلَ بِکُمُ اللاَّْواهُ، وَ اصْطَلَمَکُمُ الاَْعْداءُ. فَاتَّقُوا اللّهَ جَلَّ جَلالُهُ وَ ظاهِرُونا:
ما در رعایت حال شما کوتاهى نمى‌کنیم و یاد شما را از خاطر نبرده یم، که اگر جز این بود گرفتارى‌ها به شما روى مى‌آورد و دشمنان، شما را ریشه کن مى‌کردند. از خدا بترسید و ما را پشتیبانى کنید.
یک تمرین مهم برای منتظران واقعی امام زمان(عج)
:small_red_triangle_dowامر هدایت مردم، از روی محبت به آنهاست، و روح این‌همه اهمیت دادن به رعایتِ حق‌الناس، عشق ورزیدنِ به انسان‌هاست.
:small_red_triangle_down:هرکه خود را در آستانۀ فرج می‌بیند، باید این ویژگیِ مهم و کلیدی را در خود به‌وجود آورد. یکی از آخرین وظایف منتظران همین است. اساساً کسانی که نسبت به مردم، مهربان و دلسوز نیستند، به درد حضرت نمی‌خورند. کسی که دچار خودخواهی‌است و برای دوست داشتنِ دیگران تمرین نکرده‌است چه ارتباطی با ظهور و یاری حضرت خواهد داشت؟
استاد پناهیان
اذکار خواب از گفته های مرحوم فقیه فقید حضرت علامه طهرانی
1- دین تعریف نموده و دین عام و خاص و اخص را هم تعریف کرده و بنویسید کدام یک از تعریف های زیر بهتر است؟
جواب : دین دارای سه تعریف است که عبارت است از:
بخش اول- دین عام: که منظور از دین عام به معنای راه و روش خواهد بود که این تعریف از نظر اسلام قابل قبول نخواهد بود زیرا که اگر دین به معنای راه و روش باشد بنابراین (ماتریالیزم) و (نهیلیسم) و (لیبرالیزم) و فرعون نیز باید دین دار بوده باشند.
بخش دوم- دین خاص: یعنی آیینی که از یک قداست خاص خداباوری می باشد و این تعریف اگرچه نسبت به تعریف اول بهتر است زیرا که از خداباوری برخوردار می باشد ولی نسبت به تعریف سوم بهتر نخواهد بود زیرا این آیین الهی تحریف شده اند.
بخش سوم- دین اخص: یعنی مجموعه آیین و مقرراتی که در مکه بر پیامبر نازل شد ودر مدینه توسعه یافت و گسترش یافت که آخرین دین و کامل ترین آیین است که بعد از آن دینی نخواهد آمد و پیامبری نیز بر انگیخته نخواهد شد از این جهت تعریف سوم بهتر از تعریف اول و دوم خواهد بود.
2- رهیافت های چهارگانه دین را به اختصار شرح دهید؟
جواب : رهیافت های شناخت دین عبارت است از:
بخش اول- عقل: از طریق عقل به حقیقت دین دسترسی پیدا می کنیم که معنای فلاسفه استدلالی مانند ابن سینا بر این اساس استوار می باشد.
بخش دوم- عرفان: یعنی بعضی دیگر مانند عرفاء عقیده دارند که باید دین را از طریق سیر و سلوک و کشف و شهود بدست آورد.
جمعه, ۱۱ اسفند ۱۳۹۶، ۱۰:۴۰ ق.ظ
متن اساسنامه ی مذهبی که در زیر آمده و فعالیت های آن به شرح زیر است :
ماده الف ) پیشنهاد برای نام هیئت مذهبی :
توضیح : بنابر نظرات افراد و به خصوص هیئت نماینده که در سال 1395 که به تصویب هیئت نماینده رسید و همچنین به تأیید افراد نیز رسید نام این جلسات را که در بند (2) این اساسنامه گفته شده به نام منتظران ظهور قرار داده اند و تا ظهور آن حضرت ادامه دارد.
بند ۱_ ترویج صحیح رسالت پیامبر اکرم و اهل بیت (ع) و مسائل قرآنی
جمعه, ۱۱ اسفند ۱۳۹۶، ۱۲:۴۴ ق.ظ
ولایت مداری از دیدگاه ائمه(ع) و علما
گرچه دو واژه (ولایتمداری) و (بصیرت دینی) الفاظ متمایزی از هم هستند و به حسب لغت نیز معنای جدای از هم دارند، ولی با دقت در معنای اصطلاحی آنها به ویژه در نگاه شیعی، مشخص می‌شود که منظور از این دو عنوان، یک معنا بیش نیست؛ چون در تفکر اسلام ناب محمدی(ص)، ولایتمداری بدون بصیرت و هوشمندی معنا و مفهوم درستی ندارد.
براین اساس، اگر کسی میان ولایتمداری و بصیرت دینی، جدایی و عدم ارتباط ببیند و آنگاه در صدد برقراری پیوند و ارتباط معنایی میانشان بر آید، معلوم می‌شود که نه ازحقیقت ولایت و ولایتمداری راستین و مورد نظر اهل بیت(ع) آگاهی کافی دارد و نه ازبصیرت دینی بهره ای برده است.
بنابراین بحث محوری این مقاله اثبات آمیختگی معنایی ولایتمداری و بصیرت دینی است و این که جداانگاری این دو چه پیامدهای زیانباری را به دنبال دارد. به این منظور نخست مفهوم و جایگاه ولایت بیان می‌شود.
ولایت به کسر واو و فتح آن در لغت از مادّه (وَلْی) بر وزن (فَلْس) به معانی چندی از قبیل: نزدیکی، تسلّط، قدرت، فرمانروایی، نصرت، محبت، عهده‌داری کاری، حکم، پشتیبانی، زمامداری، سرپرستی و تصرف در اشیاء و امور انسان‌ها آمده است. ولایت به کسر واو و فتح آن در لغت از مادّه (وَلْی) بر وزن (فَلْس) به معانی چندی از قبیل: نزدیکی، تسلّط، قدرت، فرمانروایی، نصرت، محبت، عهده‌داری کاری، حکم، پشتیبانی، زمامداری، سرپرستی و تصرف در اشیاء و امور انسان‌ها آمده است.
شایان ذکر است در اصطلاح دینی و قرآنی مراد از قرب، قرب معنوی است و شامل قرب و نزدیکی مادی و مکانی نمی‌شود. بر این اساس، نزدیکی و پیوند قلبی یا محبّت‌ورزی افراد به هم نوعی ولایت‌ورزی است یا نزدیکی به معنای تصرف در امور دیگری و تدبیر آن، نوعی ولایت است. بندگی و پیوند معنوی با خدا و عشق و علاقه به او و اولیایش موجب (ولی خدا) شدن و در آمدن در ولایت او و سرپرستی امور انسان توسط خداوند و اولیای او می‌شود.
بنابراین، ولایت در نگاه اسلام با همه انواع و اقسامش که در دو قسم تشریعی وتکوینی دسته بندی می‌شود و بالاصالة از آنِ خداست، قرب خاصی است که با نوع یا انواعی از تأثیر، تأثّر، تصرّف، عشق و محبت، سرپرستی، حاکمیت ظاهری و باطنی و تکوینی همراه است و در یک تعریف ساده، عبارت است از رابطه مستقیم و بی‌واسطه میان دو کس یا دو نهاد یا دو گروه، که از جنس محبّت، ریاست، حاکمیت، تبعیت، تصرّف و مانند آن است.
ولایت از مهم‌ترین و محوری ترین مسائل دینی و اعتقادی در اسلام به ویژه در مکتب تشیع است، بلکه از چنان جایگاه اعتقادی و غنای ارزشی و معنوی برخورداراست که اگر آن را حقیقت و عصاره اصل دین به ویژه توحید و خداپرستی و نیز حقیقت تدین و ایمان راستین به معتقدات اسلامی بنامیم، سخنی به گزاف نگفته‌ایم؛ زیرا توحید و ولایت یک حقیقت‌اند و یکی ظهور دیگری است، ولایت مجرای توحید است؛ چون ولایت تنها به خداوند اختصاص دارد و بقیه موجودات کمالی به ویژه اولیای خاص الهی (پیامبران و اوصیایشان به ویژه پیامبر خاتم(ص) و امامان معصوم(ع) ) همگی مجاری ومظاهر ولایت مطلقه و کلیه ربوبی‌اند؛ چرا که اطلاق (اللَّه ولی الذین آمنوا...)(آیةالکرسی) استثناپذیر نیست و معنایش این است که ولی اللَّه شدن به طور مطلق وهمیشه مشروط به ایمان و عمل است. از این رو، رسول آینه است و نور ولایت الهی دروجود مقدس و نورانی‌اش جلوه‌گر است و از مجرای وجود او می‌تابد. امام و امامت نیز آینه ولایت تامّه و مطلقه الهی است.
ولایت، حکایت‌گر گنجینه‌های معنوی نهفته در باطن هستی و جان جهان است که ازسرچشمه ولایت و حقیقت جهان، خدای سبحان فیضان کرده و جان و روان آدمیان ونهان‌خانه موجودات جهان را نور وجود و هستی و حیات بخشیده و گستره آن بر همه آنچه که هست، از ملک و ملکوت، غیب و شهود و تکوین و تشریع سیطره ولایی یافته است؛
هُنَالِکَ الْوَلاَیةُ لِلَّهِ الْحَقِّ (کهف: 44)
در آنجا (هنگام آشکارشدن سستی و ناتوانی انسان و از کار افتادن همه وسائل و وسایط، روشن می‌شود که) حقیقت ولایت به تمام و کمال، از آنِ خدای بر حق است.
بنابراین، ولایت، تجلی توحید ربوبی، حاکمیت مطلق خداوند و مالکیت بی چون وچرای او بر جهان آفرینش و نشانگر تحقق اراده تکوینی و تشریعی‌اش بر انسان و جهان است.
همچنین ولایت در قرآن، نمودار حقیقت وجودی انسان‌های والا مقام و کاملی است که همه استعدادها و ظرفیت‌های وجودی خویش را با پیوند دادن به ولایت و قدرت مطلقه الهی در پرتو عبادت و عشق و دلدادگی به آن محبوب و معبود بی‌همتا، به فعلیت درآورده‌اند و به انتهای منزلت، کرامت و کمال انسانی رسیده، آینه تمام نمای حقیقت وولایت تامّه خداوندی شده‌اند و در پرتو این شایستگی‌های اکتسابی و عنایت ویژه الهی، به مناصب الهی نبوّت و امامت نائل آمده‌اند؛ آن گونه ولایتی که خداوند متعال در کتاب آسمانی‌اش، قرآن کریم، آن را همتای ولایت خویش اعلام کرده: إِنَّمَا وَلِیکُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا) (مائده: 55) و اطاعت آنان را همچون اطاعت خود به طور مطلق واجب گردانیده است؛ أَطِیعُوا اللّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَأُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ) (نساء: 59) و به همین دلیل است که در روایات معصومین(ع) نیز ولایت پایه اصلی و شالوده اساسی آیین اسلام به شمار آمده است:
بُنِی الاِسْلامُ عَلی خَمْسٍ: عَلَی الصَّلَوةِ وَ الزَّکاةِ وَالصَّوْمِ وَالْحَجِّ وَ الْوِلایةِ وَلَمْ ینادِ بِشَی ءٍ کَما نُودِی بِالْوِلایةِ
اسلام بر پنج پایه نهاده شده: نماز، زکات، روزه، حج و ولایت؛ و برای هیچ کدام از این‌ها به مانندولایت فراخوانده نشده است!
راز این موقعیت ویژه ولایت در میان آموزه‌های اسلامی، در روایت دیگر از امام باقر(ع) نیز آمده است و آن نقش کلیدی و محوری امام و حجت خدا در میان مسلمانان است که راهنمای دینی، تفسیر و تبیین کننده احکام و هدایت کننده مردم به سوی رستگاری و کمال معنوی است؛ چرا که اگر جامعه بدون رهبر و امام هدایتگر باشد راه به جایی نخواهد برد. ولایت نه تنها در احکام اسلامی بلکه در اصول اعتقادی اسلام نیز نقش تعیین کننده دارد؛ زیرا اخبار زیادی وجود دارد که می‌گوید توحید و ایمان بنده‌ای پذیرفته نمی‌شود مگر با ولایت ائمه(ع) ولایت در دین همچون توحید ریشه در فطرت انسان داردو در روایات اسلامی به این حقیقت تصریح شده است. چنانکه در زیارت نامه معتبر جامعه کبیره، که از امام هادی(ع) روایت شده است، علاوه بر آنکه در کتب ادعیه معتبر نظیر مفاتیح‌الجنان، اثر ماندگار شیخ عباس قمی آمده است، در کتب روایی نیز آمده است و به تصریح علامه محمدباقر مجلسی و برخی علمای دیگر، صحیح‌ترین سند را داراست.
یا اباصالح المهدی ادرکنی
تبلیغات
بایگانی
- مهر ۱۳۹۷(۱)
- شهریور ۱۳۹۷(۲)
- مرداد ۱۳۹۷(۳)
- تیر ۱۳۹۷(۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۷(۵)
- فروردين ۱۳۹۷(۴)
- اسفند ۱۳۹۶(۲۳)
آخرین مطلب
-
۹۷/۰۷/۰۱هفته دفاع مقدس گرامی باد
-
۹۷/۰۶/۲۰السلام علیک یا اباعبدالله حسین علیه السلام
-
۹۷/۰۶/۰۶عید غدیرخم برهمه گان مبارک
-
۹۷/۰۵/۳۰حلول عید بزرگ قربان و روز عرفه مبارک
-
۹۷/۰۵/۲۸شهادت مظلومانه امام محمد باقر علیه السلام تسلیت باد
-
۹۷/۰۵/۲۸شهادت مظلومانه امام محمد تقی علیه السلام تسلیت باد
-
۹۷/۰۴/۲۷دهه کرامت گرامی باد
-
۹۷/۰۲/۲۶ماه مبارک رمضان
-
۹۷/۰۲/۰۸ولادت امام زمان و نیمه شعبان
-
۹۷/۰۲/۰۸ولادت حضرت علی اکبر
پیوندهای روزانه
- دانشگاه شهید منتظری
- مرکز مدیریت حوزه علمیه خراسان
- معاونت آموزش حوزه های علمیه
- دانشگاه علم و صنعت
- دانشگاه علامه طباطبائی
- دانشگاه آزاد اسلامى واحد مشهد
- دانشگاه تهران
- مرکز تنظیم و نشر آثار آیتالله بهجت قدسسره
- حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
- حضرت آیت الله العظمی شیخ محمد تقی بهجت فومنی
- حضرت آیت الله العظمی خامنه ای
- پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری
- بنیاد فرهنگی امامت
- پاسخ به سوالات وبلاگ نویسان
- آخرین وبلاگ های به روز شده
- زندگی به سبک بیان!